Depresja nie potrzebuje pasma nieszczęść ani wielkiej traumy – może dotknąć każdego bez względu na jego usposobienie czy powodzenie w życiu. Każdego – bez względu na wiek. Nie omija młodzieży, dzieci, a nawet – niemowląt! Zapraszamy do artykułu Agaty Cygan – Kukla, redaktor portalu dla kobiet w ciąży i rodziców małych dzieci – Ciążowy.pl.
Choć prawda ta coraz mocniej przebija się do powszechnej świadomości, nadal nie brakuje ludzi przekonanych, że depresja to wynik słabości charakteru czy życiowej nieudolności. Kojarzy się ją w dużej mierze z górą problemów, natłokiem obowiązków, niezadowoleniem z życia czy brakiem wsparcia ze strony najbliższych.
Tymczasem depresja to choroba, a nie słabość. Choroba nie tylko ducha, ale też ciała. Osoba chora wymaga wielowymiarowego postrzegania z uwagi na liczne współistniejące objawy – także somatyczne! Depresja wcale nie potrzebuje pasma nieszczęść ani wielkiej traumy – może dotknąć każdego bez względu na jego usposobienie, charakter czy powodzenie w życiu.
Każdego – bez względu na wiek. Wcale nie omija młodzieży, dzieci, a nawet – niemowląt!
Pojęcie depresja wczesnodziecięca (inaczej depresja anaklityczna, hospitalizm, choroba szpitalna) jest stosunkowo nowe, jednak przypadki wystąpienia choroby notuje się już od dawna. W większości przypadków są one związane z odizolowaniem na długi czas małego dziecka od matki (np. przez pobyt w szpitalu, śmierć, porzucenie).
Na rozwój depresji anaklitycznej wpływa fakt, że dziecko przez długi czas nie zaspokaja swojej potrzeby kontaktu z rodzicielką – a na tym etapie życia i rozwoju to dla dziecka potrzeba niemalże fizjologiczna. Matka zapewnia bowiem nie tylko potrzebny do życia pokarm, ale także poczucie bezpieczeństwa, miłości i stałości.
Nie bez znaczenia dla zdrowia, rozwoju i samopoczucia dziecka jest także dotyk matki – niemowlęta potrzebują fizycznego kontaktu z matką! Przytulanie, głaskanie, pieszczoty, ale także kontakt wzrokowy czy pełen miłości uśmiech mamy zapewniają malcowi poczucie bezpieczeństwa i stwarzają warunki do prawidłowego rozwoju.
Wśród objawów charakterystycznych dla depresji anaklitycznej wymienia się:
Szczególna podatność na rozwój depresji anaklitycznej przypada na okres ósmego miesiąca życia dziecka, kiedy zaczyna ono już postrzegać matkę jako odrębną istotę.
Jeśli otoczenie zareaguje we właściwym momencie i w porę zapewni dziecku troskliwego opiekuna, objawy depresji z czasem się wycofają, a dalszy rozwój malca będzie przebiegał prawidłowo.
Powrót do zdrowia psychicznego wymaga w pierwszej kolejności, by niemowlę doświadczyło ciepłej i nieprzerwanej relacji z matką lub jej stałym substytutem. Nie musi to być ojciec czy matka zastępcza – ważne, by osoba ta pozwoliła dziecku odzyskać utracone poczucie bezpieczeństwa i stałości.
Dowodem na to może być fakt, że problem depresji anakliktycznej zdecydowanie rzadziej występuje w gorzej wyposażonych szpitalach, np. takich, w których brakuje inkubatorów. Prawdopodobnie w takich miejscach dzieci mają większy i bliższy kontakt z zajmującym się nimi personelem, który w pewien sposób zastępuje im mamę.
Autor: Agata Cygan – Kukla, redaktor portalu Ciążowy.pl, absolwentka Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej oraz Socjologii. Szczęśliwa mama, która wierzy, że w macierzyństwie najważniejsza jest przyjaźń ze swoimi dziećmi – pracuje nad nią uparcie każdego dnia.
—-
Portal Ciążowy.pl to kompendium wiedzy na temat przygotowania do ciąży, jej przebiegu, porodu oraz rozwoju i wychowania dziecka. Wiele osób dołącza do serwisu jeszcze na etapie starań, a następnie zostaje na lata, szukając tutaj porad dotyczących wychowania dziecka. Każdy, komu bliska jest tematyka ciąży i rodzicielstwa znajdzie tu coś dla siebie, a w serwisie nie zabraknie też miejsca dla ojców – ciąża i wychowanie dziecka to przecież wyjątkowy czas dla dwojga rodziców.
Materiał partnera
