„Uważam, że w tym obszarze został dokonany spory postęp. Mamy wiele utalentowanych kobiet. Kobiety coraz odważniej wkraczają w świat inżynierii i inspirują do podążania tą ścieżką kariery. Stereotyp męskich branż powoli zanika, jednak jeszcze dużo zostało do wypracowania. Szklany sufit nadal istnieje. Przede wszystkim potrzebujemy zacząć postrzegać branżę inżynierską jako dostępną dla osób, o konkretnych umiejętnościach, a nie płci. Jest to zmiana społeczna, która już następuje – i jak każda zmiana swój początek ma w naszych głowach, w ewolucji nastawienia. Kobiety wnoszą inne spojrzenie na różne zagadnienia i inną wrażliwość. Różnorodność w zespołach projektowych jest bardzo istotna, bo pozwala nam opracowywać kompleksowe rozwiązania inżynierskie, uwzględniające wszechstronne potrzeby. Wyznaczam kurs rozwoju oraz standardy, dziele się swoim doświadczeniem oraz wartościami, którymi się kieruje.” dla portalu Feszyn.com mówi Inżynierka elektroniki i naukowczyni nanotechnologii Anna Krzyżanowska
Anna Krzyżanowska: Od zawsze byłam bardzo ciekawa świata, fascynowały mnie technologie przyszłości. Od dziecka interesowały mnie nowinki techniczne oraz zasady działania różnych sprzętów. Zadawałam dużo pytań i dążyłam do poznania odpowiedzi. Nie interesowały mnie typowo kobiece zajęcia czy hobby. Postanowiłam zaspokoić swoją ciekawość i iść w kierunku technicznym. Do tego miałam poczucie chęci uczestniczenia w zmianie świata.
Moja rola polega na łączeniu standardowej elektroniki z ta innowacyjna bazująca na nanotechnologii. Jestem inżynierem elektroniki, wykorzystuje moja wiedze przy testowaniu i programowaniu nanosensorow. Stanowie swego rodzaju pomost dla konwencjonalnej i nowoczesnej technologii. Projektuje oraz testuje różnego rodzaju sensory, tworze charakterystykę drukowanej elektroniki.
Uważam, że w tym obszarze został dokonany spory postęp. Mamy wiele utalentowanych kobiet. Kobiety coraz odważniej wkraczają w świat inżynierii i inspirują do podążania tą ścieżką kariery. Stereotyp męskich branż powoli zanika, jednak jeszcze dużo zostało do wypracowania. Szklany sufit nadal istnieje. Przede wszystkim potrzebujemy zacząć postrzegać branżę inżynierską jako dostępną dla osób, o konkretnych umiejętnościach, a nie płci. Jest to zmiana społeczna, która już następuje – i jak każda zmiana swój początek ma w naszych głowach, w ewolucji nastawienia. Kobiety wnoszą inne spojrzenie na różne zagadnienia i inną wrażliwość. Różnorodność w zespołach projektowych jest bardzo istotna, bo pozwala nam opracowywać kompleksowe rozwiązania inżynierskie, uwzględniające wszechstronne potrzeby. Wyznaczam kurs rozwoju oraz standardy, dziele się swoim doświadczeniem oraz wartościami, którymi się kieruje.
Według mnie do bycia dobrym inżynierem nie predestynuje płeć, a kompetencje i silny charakter. W pracy inżynierskiej z pewnością ważne są umiejętności analityczne i szerokie, krytyczne patrzenie na rozważane zagadnienia. Istotne jest połączenie posiadanej wiedzy technicznej z rozumieniem aspektów biznesowych projektowanych rozwiązań. Myślę jednak, że niezależnie od branży podstawą sukcesu jest to, aby czerpać satysfakcję z tego, co się robi. Pracować rzetelnie i z zaangażowaniem, rozwijać swoje kompetencje. I najważniejsze – nie bać się nowych wyzwań – jeśli boisz się podejmować ryzyko i wychodzić ze swojej strefy komfortu, ciężej będzie Ci osiągnąć wymarzony sukces zawodowy.
Swoja wiedza i umiejętnościami staram się walczyć ze stereotypami.
Męskie formy brzmią poważniej i bardziej prestiżowo — tak uważają nawet niektóre kobiety i nie chcą używać feminatywów. Tymczasem nasza nieobecność w języku zwiększa podatność na wykluczenie i dyskryminację. Żeńskie końcówki dają kobietom widoczność w przestrzeni publicznej. „Naukowczynie” są dla wielu nie do przyjęcia, częściej używa się form takich jak np. badaczka. Dyskusja nad żeńskimi formami nazw zawodów, tytułów i stanowisk rozpoczęła się na początku XX w. Do I wojny światowej tworzenie żeńskich form nazw zawodów, tytułów i stanowisk było powszechnie obowiązującą normą i nikogo nie dziwiły wówczas takie formy, jak: dyrektorka, kierowniczka czy profesorka. Uważam, że powinniśmy wrócić do żeńskich końcówek by podkreślić obecność kobiet.
Od zawsze ciągnęło mnie w kierunku nauki. Pracowałam w sektorze inżynierii komercyjnej, gdzie wszystko toczy się szybko i nie ma czasu na rozwój nauki. W wolnym czasie czytając artykuły naukowe pomyślałam, że chciałabym być tego częścią, moje wykształcenie daje mi możliwość pracy w branży nauki i rozwoju. Była to dość ryzykowna decyzja, ale stwierdziłam, że pójdę za głosem serca. Wszak najważniejsze jest by robić to, co się lubi, wówczas praca jest naszą pasją. Była to jedna z lepszych decyzji, jakie podjęłam w życiu. Dużo rozmawiałam z moimi rodzicami, którzy zawsze byli dla mnie ogromnym wsparciem. Zawsze we mnie wierzyli i popierali mój wybór związany z kariera naukowa. Moi bliscy dawali mi sile i bardzo pozytywnie zareagowali na moja decyzje.
Moja praca jest interesująca, ponieważ zaskakuje mnie każdego dnia. Praca badawcza, pozwala na udział w różnych gałęziach technologii. Od architektury, poprzez medycynę, transport, IT, robotykę, energetykę i wiele, wiele innych.
Jako naukowiec próbuję znaleźć odpowiedzi na pytania badawcze, które mnie interesują, a więc mam sporo autonomii w tym, co robię. Ponadto, jeśli chcę się kierować projektami badawczymi, trzeba też rozumieć i umieć pracować z ludźmi. Tak więc, jak widać, wymagana jest wszechstronność. Bardziej niż gdzie indziej, wymagany jest też perfekcjonizm, wnikliwość, samodyscyplina, czy umiejętność koncentracji. Dzięki temu moja praca jest fascynująca, wymaga ode mnie różnorodności i ciągłego rozwoju.
Na dzień dzisiejszy czuje się spełniona, ale wciąż mam cele do których dążę. Uważam, że kariera zawodowa to wspaniała podróż. Chciałabym się rozwijać w kierunku innowacji. Chce być częścią przemiany tego ekosystemu na lepsze. Moim celem jest sprawienie, że świat będzie bardziej przyjazny środowisku naturalnemu oraz pomoc społeczeństwu.
Wiem, że jeszcze wiele przede mną, jestem dopiero na początku mojej drogi i to motywuje mnie do dalszego działania. Każdy dzień jest nowa możliwością. Codziennie stawiam sobie wyzwania, przekraczam granice i realizuje cele. To mnie napędza i motywuje.
Jestem mentorka w programach dedykowanym młodym kobietom i dziewczynkom na początku ich drogi w dziedzinie STEM. Moja aktywność obejmuje Polskę oraz Skandynawie. Jestem Role Model i na podstawie mojego doświadczenia udzielam rad i staram się pomagać na początku ich drogi. Młode kobiety mają wielki potencjał jednak drzemie w nich też mnóstwo obaw. Niestety już na studiach płeć żeńska musi borykać się z nierównościami. Część wykładowców uważa, że inżynierem może być tylko i wyłącznie mężczyzna. Z dyskryminacją spotykają się również często ze strony innych studentów, którzy nierzadko zastanawiają się nad tym, co płeć żeńska robi na kierunku technicznym.
Im więcej widzimy w przestrzeni publicznej kobiet inżynierów, tym z większą łatwością kolejne pokolenia kobiet wchodzą na ten rynek. Rośnie wśród nich świadomość atrakcyjności sektorów technicznych oraz przekonanie, że nie są one zarezerwowane jedynie dla mężczyzn.
Możemy spodziewać się, że reprezentacja kobiet w sektorze inżynierii będzie w przyszłych latach coraz bardziej widoczna, chociażby ze względu na różne inicjatywy mające na celu przełamywanie schematów oraz zwiększenie udziału kobiet w ogólnej liczbie studentów na uczelniach technicznych.
Moja rada: Nie poddawajcie się ! Nieważne czy to w dziedzinie inżynierii, czy jakiejkolwiek innej. Jesteśmy kobietami, jesteśmy bohaterkami. Kobiety mają super moc. Dla mnie kobieca siła to także wrażliwość, czułość, intuicja, empatia. Upór i wytrwałość to klucz do sukcesu. Chce przekazać kobietom by nie dały sobie wmówić ,ze są gorsze lub słabsze niż mężczyźni. Realizujcie swoje marzenia i nie bójcie się sięgać po więcej.
| Inżynierka elektroniki i naukowczyni nanotechnologii |
Anna zajmuje się najnowszymi technologiami, jest inżynierem energetyki, elektroniki. Anna jest
specjalistą w Duńskim Instytucie Technologicznym, gdzie zajmuje się badaniami nad nanotechnologią, rozwijaniem nowoczesnych rozwiązań opartych o systemy IoT i sieć 5G.
Anna projektuje inteligentne sensory które znajdują zastosowanie w medycynie i sektorze
kosmicznym. Twórczyni nowoczesnych systemów opartych o sztuczną inteligencję.
Jej praca została doceniona na arenie międzynarodowej, jest prelegentką na konferencjach technologicznych i naukowych. Anna jest mentorem w programach wspierających młode kobiety na początku ich kariery. Entuzjastka kosmosu, doradza wielu firmom z sektora kosmicznego. Innowacja to jej drugie imię. W każdym swoim działaniu stara się zoptymalizować rezultaty by uzyskać jak najlepsze rozwiązania. Anna jest perfekcjonistką, w swojej pracy stawia na dbałość o szczegóły. Swoją rozległą wiedzą z zakresu elektrotechniki i informatyki stara się dzielić z innymi. Każdego dnia dba o rozwój, motywację i dobre wyniki zespołu odpowiedzialnego za zarządzanie zakładem produkcyjnym w
sposób umożliwiający osiągnięcie celów. Interesuje się ludźmi i nowymi wyzwaniami oraz stale poszerza wiedzę w zakresie optymalizacji procesów produkcyjnych. Ponadto praca w międzynarodowym środowisku dała jej możliwość rozwinięcia umiejętności interpersonalnych. Stara się połączyć swoją pasję do energii odnawialnej z pasją do przestrzeni, wykorzystując energię odnawialną w kosmosie. Anna jest również programistą python ze znajomością SQL. Jej rozległa wiedza i pasja pozwalają jej pracować na różnych działach naukowych i technologicznych. Czym dla ptaka są skrzydła tym dla Anny jest inżynieria i nowe technologie.
