Feszyn.com - portal dla kobiet

Dziewczyna, która podporządkowała swoje życie Andy Warholowi. Ikona stylu w latach 60. Co jeszcze można o niej powiedzieć? Na pewno to, że miała duży potencjał i oryginalną osobowość.

Edie Sedgwick, właściwie Edith Minturn Sedgwick urodziła się 20 kwietnia 1943 roku w Santa Barbara. Jej rodzina była bardzo popularna i ceniona w kręgach towarzyskich. Jednak pod pozorami dobrej passy cierpiała z powodu zaburzeń psychicznych oraz alkoholizmu. Dziewczyna przyznała się później, że była molestowana seksualnie przez ojca oraz braci. Cierpiała na anoreksję i bulimię, miała za sobą aborcję.

Najpierw studiowała w Cambridge, później wyjechała do Nowego Jorku. Liczyła, że odniesie tam sukces. I udało się to – najpierw zdobywała zlecenia jako modelka, np. pozowała w ,,Vogue”, ,,LIFE”, ,,Time”. Ówczesna naczelna ,,Vogue” Diana Vreeland była zachwycona jej ubiorem, fryzurą. Sedgwick zapoczątkowała modę na czarne legginsy lub rajstopy w połączeniu z czarnym topem lub trochę za dużą koszulą. Krótkie futra, płaszcze w panterkę i boa z piór. Bluzki w paski, długie błyszczące kolczyki, mocny makijaż oczu. Krótkie, postrzępione blond włosy. Do tego trzeba dodać urok osobisty, charyzmę oraz chęć zwracania na siebie uwagi. Sedgwick postrzegano jako symbol nowej kultury. Kolejny krok – poznanie Andy’ ego Warhola jeszcze bardziej wyniósł ją na szczyt śmietanki towarzyskiej. Warhol prowadził swoją ,,Fabrykę”- najpierw istniała na 47th East Street, od 1968 roku przy Union Square na Manhattanie. Było to miejsce, w którym różne osobliwe jednostki spotykały się aby tworzyć, bawić się. Rola nowych osobowości obejmowała też funkcję narcystyczną właściciela – wystarczyło być w cieniu Warhola – mistrza. On sam w Fabryce tworzył swoje dzieła. Spokojnie obserwował jak kolejne gwiazdki – np. Viva (Janet Susan Mary Hoffmann), Candy Darling (James Lawrence Slattery), Ultra Violet ( Isabelle Collin Dufresne) tracą swoją atrakcyjność i zostają zmienione na nowy egzemplarz lub staczają się przez branie narkotyków – tak jak w wypadku Edie. Co konkretnie Sedgwick wyniosła z tego artystycznego rozgardiaszu? Filmy,w których grała to np. ,,Poor little rich girl”, ,,Vinyl”, ,,Beauty #2” czy ,,Chelsea Girls”. Prywatnie stała się muzą Warhola, a ich identyczne fryzury, bluzki w paski i czarne spodnie robiły z nich bliźniaków. W pewnym sensie – przez chwilę – tak było. Warhol był zachwycony Edie i na odwrót. Jednak dziewczyna spotkała na koncercie pewnego muzyka, idącego pod prąd oraz z własnym zdaniem. Bob Dylan, który nie widział w tej relacji wyłącznie bezwarunkowej przyjaźni, ale wykorzystanie Edie przez Andy’ ego.

Edie nie wiedziała co zrobić – jednocześnie była przywiązana do Fabryki a nie chciała stracić Dylana. Warhol nie był tylko przyjacielem, ale i jakimś mentorem. Dylan z kolei był zupełnie inny, nie podobała mu się otoczka wokół świty artysty i nie lubił twórcy puszki Cambella. Warhol postanowił wtedy ukarać Edie i w filmie ,,Beauty #2” kazał mówić o jej przeżyciach związanych z molestowaniem i uprawiać seks z jednym z chłopców z Fabryki. Zdarzenie to było kolejnym krokiem w coraz większą depresję.

W tym czasie coraz bardziej uzależniała się od heroiny. Niechciana, bo zarówno Dylan, jak i Warhol się od niej odwrócili. Został jej tylko blisko współpracownik muzyka Bobby Neuwirth. Gdy zmarł, Edie kompletnie się załamała. Przez przypadek podpaliła swoje łóżko w hotelu Chelsea, ale udało się ją odratować. Wylądowała w szpitalu Santa Barbara. Nazwa budynku spowodowała, że postanowiła rozpocząć życie na nowo. Wyszła za mąż za pacjenta szpitala, wystąpiła w filmie autobiograficznym pt. ,,Ciao! Manhattan!”. Mimo rozpoczętej nowej drogi popełniła samobójstwo. 15 listopada 1971 połknęła barbiturany i popiła alkoholem.

Miała talent, urodę i styl. Niestety, problemy z lat dzieciństwa i zdrowotne ją zniszczyły. Chociaż niektórzy kojarzą ją tylko jako towarzyszkę Warhola, nie była na pewno tylko nijaką maskotką. Dla tych, którzy są ciekawi jak zobrazowano biografię Edie polecam film ,,Dziewczyna z Fabryki” ze Sienną Miller w roli głównej.