W erze arystokracji i monarchii, kolekcjonowanie sztuki było zarezerwowane dla wyższych warstw społecznych. Prywatne kolekcje, często zgromadzone w zaciszu pałaców i rezydencji, odzwierciedlały nie tylko bogactwo, ale i erudycję właścicieli. Te zbiory były źródłem prestiżu i władzy, a dostęp do nich był ograniczony do wybranej elity. Sztuka służyła jako narzędzie dyplomacji i wizytówka dla gości z zagranicy, co pokazuje, jak już wtedy wartość artystyczna splatała się z polityką i społecznymi ambicjami.