Sklepy z odzieżą używaną są obecne w polskich miastach od lat. Za czasów mojego dzieciństwa popularnie były one nazywane “ciuchami na wagę”, bo właśnie tak wyceniano tam wówczas odzież. Przy wejściu wisiała duża kartka papieru z ceną za kilogram. W środku w pudłach i kontenerach piętrzyły się ubrania, a kupujący próbowali wyłowić co ciekawsze szmatki. Przy kasie stała waga, właściwie taka sama, jak w sklepie z cukierkami. Przy odrobinie szczęścia dało się w ciucholandach znaleźć prawdziwe perełki niemal za grosze. Wtedy jednak kupowanie w sklepach z używaną odzieżą było niemal “zarezerwowane” dla osób w gorszej sytuacji finansowej. Z jakiegoś powodu z pewnym pobłażaniem odnoszono się do tych, którzy decydowali się na zakupy z drugiej ręki. Być może społeczeństwo lat 90-tych zachłysnęło się nieco nagłą dostępnością wielkich sklepów i towarów z zachodu, a sklepy z odzieżą używaną wydawały się być czymś tylko dla tych, którzy nie mogą sobie pozwolić na kupno rzeczy nowych.