Książki stają się naszymi ulubionymi, gdy nie możemy się od nich oderwać, gdy kompletnie zaprzątają nasz umysł, kiedy bez reszty absorbuje nas historia na kolejnych, szybko przewracanych kartkach, w czasie czytania skłaniają do przemyśleń, by w końcu stać się inspiracją, czy też po prostu sprawiają nam przyjemność, samym faktem obcowania ze zgrabnie złożonymi zdaniami i urzekającą historią.
Kiedy pierwszy raz miałam styczność z prozą Zafóna, ani mnie nie zachwyciła, ani nie urzekła. Nie przypuszczałam, że kolejna powieść tego autora, jaką przeczytam spełni wszystkie warunki, aby stać się książką ulubioną, książką do której dobrze się wraca.
Jednak opłaca się dawać drugie szanse, autorom książek również. Gdy zobaczyłam Cień Wiatru nie zachęciło mnie ani nazwisko autora, ani masywny tom, lecz… okładka na której widniało piękne zdjęcie. Przeczytałam mini recenzję na jej odwrocie, zaczęłam czytać i kompletnie przepadłam w świecie powojennej Barcelony i pojawiającej się na jej tle wydarzeń.
Historia, którą poznajemy zaczyna się w roku 1945, kiedy ojciec głównego bohatera – Daniela Sempere, zabiera go na Cmentarz Zapomnianych Książek, miejsce, gdzie dostęp mają tylko wybrani. Chłopiec dostępuje rytuału wybrania sobie z czeluści tego niezwykłego miejsca jednej książki, którą ocali w ten sposób od zapomnienia. Dla Daniela jest to niemal mistyczne przeżycie, wychował się wśród zapachu starych książek i niezwykłych historii , gdyż jego ojciec jest właścicielem antykwariatu z którym od wielu lat związane jest życie rodziny Sempere. Wybór chłopca pada na Cień Wiatru Juliana Caraxa. I cała historia w tym miejscu się zaczyna… Daniel zafascynowany książką, bohaterami i fabułą całkowicie zatapia się w świecie z kart powieści. Pragnie dowiedzieć się czegoś o samym autorze i odszukać pozostałe jego dzieła. Nie jest to jednak łatwe zadanie. Nikt nie słyszał o tajemniczym pisarzu, jego książki zostały zniszczone, a nad tym wszystkim unosi się intryga i tajemnica. Mijają lata, a bohater robi wszystko, aby rozwikłać zagadkę i rozpoczyna poszukiwania.
W książce Zafóna, przeplatają się wątki dotyczące poszukiwań Juliana Caraxa z doświadczeniami, jakie przeżywa dorastający bohater. Możemy doszukać się w niej elementów thrillera, jednak są one zgrabnie poprzeplatane z innymi. Każda historia rodzi nową opowieść, dlatego wędrujemy razem z Danielem do czasów odległych. Nie obawiajcie się jednak nagromadzenia wątków, czy postaci, gdyż nie jest to problemem. Wszystko łączy jedna oś fabularna, związana z książką, której główny bohater podporządkował swoje życie.
Język powieści jest niezwykle barwny, plastyczny i urzekający. Na uwagę zasługuje również klimat Barcelony, jaki zostaje oddany w powieści. Niemal czujemy zapachy książek w antykwariacie, przemierzamy razem z bohaterami urokliwe zakątki i uliczki miasta. Możemy jeszcze bardziej tego doświadczyć, poprzez przeglądanie zdjęć umieszczonych w książce, których autorem jest Francesc Català-Roca ,fotograf, znany głównie dzięki niezwykłym fotografiom hiszpańskich miast.
Powieść Cień Wiatru okazała się spektakularnym sukcesem. Została przetłumaczona na 20 języków i wydana w 30 krajach, przyniosła autorowi sławę na całym świecie i miano najpopularniejszego pisarza w ostatnich latach.
Carlos Ruiz Zafón napisał jeszcze dwie powieści w których możemy śledzić losy bohaterów Cienia Wiatru – Gra Anioła i Więzień Nieba, nazywane cyklem Cmentarza Zapomnianych Książek.
Nie jest jednak istotna kolejność w jakiej należy je czytać, autor podkreśla, że pozostawia swoim czytelnikom dowolność w interpretowaniu i odkrywaniu świata swoich powieści. W książkach prowadzi pewnego rodzaju grę z czytelnikami. Wszystko zależy od indywidulanego odbioru poszczególnych części i własnym tworzeniu historii.
Jeśli jeszcze nie słyszeliście o książce Cień Wiatru, a macie ochotę na przeczytanie czegoś zupełnie oryginalnego i pochłaniającego bez reszty, koniecznie poszukajcie powieści Zafóna.
Anna Kwiek
Źródła zdjęć:
www.top-ksiazka.pl
www.booklips.pl
https://i-ksiazka.eu/
